پست پنجم

گاهی وقتها حتی اگر به سراغ بهانه های دلتنگی نروی ، خودشان به سراغت می آیند ...

تو را می برند درست به همان فضای مورد نظر و می شوی یگانه بازیگر آن صحنه !

اتفاقات را در ذهنت کارگردانی می کنی ...

" ای کاش ها " را به جای "کات" به کار می بری و همچون بیننده ای صبورانه همه آنها را مرور می کنی ...

تا پایان نمایش آرام می نشینی 

وقتی که تمام شد ، بلند می شوی و آهسته آهسته به سمت در خروج می روی

نمایش تراژدی زندگی !!!

_______________

زندگی همه اش زیباست وقتی که آرام دلی داشته باشی به نام شریک زندگی 

پست سوم...